سپیده‏ی دیدار

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

حالا که آسمان برای لباس شب ستاره می‌دوزد، شادی همراه با یک دلتنگی شیرین میان

حرف‌هایم می‌پیچد و می‌گویم:ای نگاه بی‌دریغ بتاب تا خواب آلودگی این روزهای تار فراق

به سپیده‌ی دیدار روشن شود.

در جشن تولد به مولود هدیه می‌دهند ما هدیه‌ای شایسته نداریم فقط گاهی از پشت دیوار بلند

انتظار سرک می‌کشیم بگوییم دوستت داریم، همین!

باز هم خدا مثل همیشه هست...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

یکی نبود و یکی بود، خدا مثل همیشه بود. ماه نصف نشده بود و از شکاف کعبه این خانه ی 4 گوش آسمانی نوزادی بیرون آمد

 تا خستگی را از تن تمام عالم به در آورد.

خلاصه گذشت و گذشت تا امشب که ماه هنوز نصف نشده بود بعد از چهارده قرن صدای کف زدن فرشته ها به یاد آن روزها

به گوش می رسد و ما باز دلمان لک زده برای آمدن مردی شبیه آن پدر...

حالا یکی نیست و یکی هست و باز هم خدا مثل همیشه هست و مردی منتظر فرمان خدا تا این بار، او خستگی را

 از تن همه ی عالم بیرون کند...

تنها از مشرق نگاه تو...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

 با من پلکی حرف بزن که "تشنه کلام چون قند توام" و لبخندی نگاه کن که" کشته آن نگاه نورانی ام"

  و "عاشق آسمان قامت توام" مهربان ترین! به باد گفته ام که به طواف تو مشغول شود،

  به خورشید سپرده ام که تنها از مشرق نگاه تو طلوع کند و به دریا سفارش کرده ام که تنها به سمت تو موج بردارد

  چرا که تو مقصد تمام حرف های عاشقانه و نگاه های شاعرانه ای...

 مادر عزیزم! عاشقانه می گویم: هرچه دارم از توست، پس به بلندای آسمان بایست و  به گستردگی اقیانوس جاودانه بمان...

کهنگی روزگار ما...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

روزهای فروردین به‌سرعت می‌گذرد و پشت دیوار دلمان همهمه‌ی عجیبی است.کسی صدا می‌کند"فاطمه" ، اهالی انتظار نگاهشان آبستن اشک است و از ابر چشم هایشان مدام واژه های التماس می‌چکد.

امام لحظه‌هایمان! بودنت کهنگی روزگار ما را تازه می‌کند و تاریکی ثانیه‌هایمان را روشن. گاه گداری به ما دورماندگان از مدینه هم سری بزن... 

دشتهای خورشیدی بهار

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

بهار آمده است با سبدهای شکوفه و گل‌های لبخند آمده است تا روح خودمان را در دشت‌های معرفت و آگاهی جاری کنیم تا در آینه بلند احسن الحال گسترده شویم.

 یا مقلب القلوب! خاک می‌شکفد در تار و پود طبیعت

 اینک سمفونی رویش و زندگی است صدایی که شکوه خداوندیت را به تکرار می‌شنیدم خاک می‌شکفد و این‌همه اشارتی به رستاخیز جان‌هاست بهار می‌آید تا تاکید کند آیین آسمانی شکفتن را

یا محول الحول والاحوال!

نیکوترین حال‌ها را برایمان رقم بزن و چشم دلمان را با خورشید شناخت و پویایی همخانه گردان

و قلبمان را روشن کن آنچنانکه پنجره این روزها را به دشتهای خورشیدی بهار گشوده‌ایم...