حوض فیروزه ای دعا...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

پرنده نور بر شانه های زمان نشست، فرشته ها صورت آبی آسمان را شستند و شاعران واژه های خود را به رقص آوردند.

آن گاه که دیباچه روزهای ما را با مناجات سحر آغار کردی

آن گاه که ما را لب حوض فیروزه ای دعا نشاندی

آن گاه که تسبیح هزار دانه به دستمان دادی و دست ما را گرفتی و از تبعیدگاه دنیا به نیستان مناجات با پروردگار آوردی

چه رلال بودی مثل کوثر،چه زیبا مثل یوسف، و چه والا مثل سوره مبارکه ی حمد...

سایه آفتابی ...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

دوستم داری، این را چشم هایت می گویند که تازه از آسمان بازگشته اند و هزار بهار بارانی با خود دارند. دوستم داری، این را دلت می گوید که تا خدا یک "رَبَّنا" بیشتر فاصله ندارد .

 دوستم داری، این را پریدن های رنگ و تپیدن دلت می گوید، این را نفس هایت می گویند که با شنیدن صدایم  موزون تر می شوند.

روزگاریست که در سایه آفتابی هم قد می کشیم ، به خودم که برمی گردم ، تو را می بینم. ماه ترین ماه در آینه، چشم هایی که با من قدم می زند و می رود تاخود خدا.

حالا تمام بهار را به پایت می ریزم، حالا من دوباره قد می کشم در چشم هایت و می روم تا خورشید، تا آنجا که دست درازکنم و ستاره ای بچینم برای شب های بی مهتاب،

شب های بی ماه،تا ابرهای سرگردان جهان شرمنده شوند...

یعقوب اشتیاق

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

از راه رسیدی تا نغمه‌ی "الهی العَفو" درکوچه های شهر،سجاده‌ای به وسعت زمین،

دل هایی به بیکرانگی آسمان، امکان هم‌نشینی با فرشتگان را برایمان فراهم آوردی.

 دنیا را از دل ما دور می‌کنی و با مهربانی مادرانه‌ات به گهواره‌ی تولدی دوباره دعوتمان می‌کنی.

 از راه رسیدی با نزول آسمانی قرآن، با امان نامه بخشش از سوی خدا.

رمضان! یوسف دل در چاه خودپرستی و دنیا طلبی درمانده، ریسمان روزه داری را به یاری آوردی.

نوح جان در خشکی حیرت وامانده، چشم یعقوب اشتیاق، برای دیدن سحر های پربرکت تو سفید شد.

طلعت زیبای خودت را به ما نشان بده...

تنها از مشرق نگاه تو...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

 با من پلکی حرف بزن که "تشنه کلام چون قند توام" و لبخندی نگاه کن که" کشته آن نگاه نورانی ام"

  و "عاشق آسمان قامت توام" مهربان ترین! به باد گفته ام که به طواف تو مشغول شود،

  به خورشید سپرده ام که تنها از مشرق نگاه تو طلوع کند و به دریا سفارش کرده ام که تنها به سمت تو موج بردارد

  چرا که تو مقصد تمام حرف های عاشقانه و نگاه های شاعرانه ای...

 مادر عزیزم! عاشقانه می گویم: هرچه دارم از توست، پس به بلندای آسمان بایست و  به گستردگی اقیانوس جاودانه بمان...

وسعت بیکران لوح و قلم

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

"غدیر" حاصل صد و بیست و چهار هزار چشمه زلال رسالت است که جرعه جرعه، عرفان و معرفت را به کام تشنگان می‌ریزد.
دریایی است پر از موج های عاشقی و  آمده است تا آدمی را به تماشای وسعت بیکران لوح و قلم ببرد.
در آن روز باشکوه کهکشان دست آسمان را به نشانه‌ی جانشینی خود بالا برد تا یازده ستاره درخشان هدایت تا خدایی خدا آسمان ولایت را نور بخشند...