دانه های روشن زندگی...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

زمین چند دور دیگر که بزند، گل های پیراهنت سبز خواهد شد. خورشید چند روز دیگر که بتابد روسری ات گل می دهد، آن گاه دست درگردن شالی ها در سایه خیس باران های شمالی می نشینی.

اندکی صبر کن. بگذار چند بار آسمان مهتابی شود، می دانم در لا به لای فردا قبل از طلوع خورشید، دست های تو سبز می شوند.

می دانم این بوته های شالی، به همین زودی در چشم های ما قد می کشد و می رود تا خود آسمان و تو کمرت را راست می کنی ، در حالی که دستی را سایه بان چشم کردی و دستی به کمر داری و به شالیزار نگاه کنی و لبخند می باری..

بانوی برنج و رنج، بانوی پیر سال "جوان دل" ! این دست های تو هزار بهار را به تابستان می رساند و شادی را با تمام دلش نشا می کند.

زمین به استقبال دست هایت آمده و آب زانوهایت را درآغوش گرفته و تو همچنان به دانه های روشن زندگی می اندیشی که حالا در دست های تو می رود که روزی تا آسمان قد بکشد...