سکوت سنگین سالیان مکّه

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

زمین در پوست خویش نمی گنجد، نفس های آسمان به شماره افتاده است. ناگاه عطر محّمدی فضای شهر را پر می کند.

فریادی سکوت سنگین سالیان مکّه را در هم می شکند...

خوش آمدی قرآن خدا در انتظار سینه ی فراخت است.

خوش آمدی، شب های سیاه مکّه، ماه رخسار تو را کم دارد، خجسته باد قدوم پربرکتت که

 کوچه های حجاز سالیان سال ابهت گام های تو را به انتظار نشسته...

سلام ملکوتیان و زمینیان بر تو که: پیامت رستگاری ، شعارت توحید، دعوتت وحدت و سلاحت مکارم الاخلاق،

راهت نور و برنامه ات هدایت... خجسته باد نزول مهربانی ات...