نبض بندگی...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

مکّه منتظر کسی است تا با آمدنش واژه های پلاسیده جهل به فراموشی سپرده شوند

محّمد(ص) می آید تا زمین از خدا، از مهربانی، از عشق خالی نباشد و خدا از تبار او

ستاره هایش را یکی یکی در آسمان می چیند تا نبض بندگی در رگهایشان جاری باشد.

تبسمی از ربیع بر گونه های روزگار گل انداخته و برتمام ثانیه های این بهار نخست.

ما چشم هایمان را به نور تو بسته ایم، مکّه این بار منتظر کسی است تا پرده از روی

 بت های جاهلیت دوران بردارد...

شانه های دعا...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

چه می کنی روزگار؟!

می خواهی در این سرمای زمستان بنشینیم و دلتنگی هایمان را برای هم تعریف کنیم؟!

 آخر صحبت امروز و دیروز نیست، صحبت یک عمر انتظار است که هفته های ما اینگونه پریشان

می گذرند...

مولا جان! بی قرار توایم و تا همیشه هر وقت نام تو بیاید قامت احترام می بندیم و دلتنگ

می شویم و سرود دلتنگی آغاز می کنیم

سر روی شانه های دعا می گذاریم و وقت تنهایی دستهایت را که ارواح یخ زده مان را گرم می کند،

خوب حس می کنیم.

در این روز باشکوه دلم بیتاب روزهای دیدار و جاری شدن زلال عطر عاشقی است و طراوت جاودانه

این عهد هرگز از باغ خاطرم بیرون نمی رود...