حوض فیروزه ای دعا...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

پرنده نور بر شانه های زمان نشست، فرشته ها صورت آبی آسمان را شستند و شاعران واژه های خود را به رقص آوردند.

آن گاه که دیباچه روزهای ما را با مناجات سحر آغار کردی

آن گاه که ما را لب حوض فیروزه ای دعا نشاندی

آن گاه که تسبیح هزار دانه به دستمان دادی و دست ما را گرفتی و از تبعیدگاه دنیا به نیستان مناجات با پروردگار آوردی

چه رلال بودی مثل کوثر،چه زیبا مثل یوسف، و چه والا مثل سوره مبارکه ی حمد...

گدازه های فراق...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

بیش از این مگذار این گدازه های فراق، لحظه هایمان را بسوزاند.

پشت پنجره های روشن سحر یک دنیا چشم برای آمدنت دعا می کنند...

کاش خواب نباشند...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

از پشت پنجره به مسیر آمدنت چشم دوخته ام از این رو همه پنجره ها را دوست دارم

و دلم می خواهد همه دیوارها را به شکل پنجره نقّاشی کنم.

امروز به قدر تمام روزهای نیامده، دلتنگ تو هستم، کاش وقتی می آیی کوچه ها در خواب نباشند،

شاعران خواب نباشند،خورشید و پنجره ها خواب نباشند...

فرود بر پیشانی خاک...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

تمام کلمات به دنیا آمده اند تا بی بهانه بر لبهای تو جاری شوند. حتّی این همه کلمه در مقابل ستایش لبهای تو کم می آورد.

تو آمده ای تا امام ماندگارترین دعاهای جاودانگی مان شوی.

تو آمده ای تا همیشه با دعاهای تو به خداوند نزدیک شویم. لب که می گشایی کائنات با تو تسبیح می گویند.

کاش امروز لبریز از دعا شویم. با تو بر پیشانی خاک فرود خواهیم آمد چونان بارانی که مهربانی اش را از هیچ کس دریغ نمی کند... 

آیه های مجسّم خدا...