دانه های روشن زندگی...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

زمین چند دور دیگر که بزند، گل های پیراهنت سبز خواهد شد. خورشید چند روز دیگر که بتابد روسری ات گل می دهد، آن گاه دست درگردن شالی ها در سایه خیس باران های شمالی می نشینی.

اندکی صبر کن. بگذار چند بار آسمان مهتابی شود، می دانم در لا به لای فردا قبل از طلوع خورشید، دست های تو سبز می شوند.

می دانم این بوته های شالی، به همین زودی در چشم های ما قد می کشد و می رود تا خود آسمان و تو کمرت را راست می کنی ، در حالی که دستی را سایه بان چشم کردی و دستی به کمر داری و به شالیزار نگاه کنی و لبخند می باری..

بانوی برنج و رنج، بانوی پیر سال "جوان دل" ! این دست های تو هزار بهار را به تابستان می رساند و شادی را با تمام دلش نشا می کند.

زمین به استقبال دست هایت آمده و آب زانوهایت را درآغوش گرفته و تو همچنان به دانه های روشن زندگی می اندیشی که حالا در دست های تو می رود که روزی تا آسمان قد بکشد...

صلابت ضریح قامت او...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

سایه مهربان پدر را می بینم. نور تمام وجودم را پر می کند. او رودی است که دریا شده است. دریایی که طوفانش آرامش برایم به ارمغان می آورد. با دریا هم صدا می شوم و تن به موج هایش می سپارم. به دست های سر به فلک کشیده پدر که مست نیایشند، دخیل می بندم و مدهوش اذان صدایش، به صلابت ضریح قامت او تکیه می دهم و در نماز عشق به او اقتدا می کنم. باران می شوم و زیر پایش می ریزم و نام او را ترانه می خوانم. واژه می شوم و بر زمین اینگونه نقش می بندم: "پدر دوستت دارم."

تو که باشی...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

تو که باشی گردش زمین، رایحه ی شوق در جانم می پراکند.

با تو خورشید عشق تابان است . وقتی هستی چون حلقه های به هم پیچیده زنجیر به بهار حضورت دل می سپارم و  آرامشی مخملین در وسعت وجودم  می خرامد و دریای نگاهم از موج اضطراب خالی می شود...

راز دل یاسمن...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

بهار درخشندگی چشمان خسته از غبار زمانه. سرشت بهار جدال با  سرما و خشم زمستان است و این ستیز را آغاز و پایانی نیست.  ای کاش سبزه های سرسبز در شادی رفتن زمستان شبنم ها را همچون اشک شوقی مهمان دیده جانمان کنیم و چون کاج برافراشته و سرو مغرور جامه های سپید و برف گرفته را بتکانیم . دوست دارم بنگارم خط عمر را بر صفحه های سپید دفتر زندگی. دوست دارم بسرایم جاودانه ترین آهنگ زندگانی را و غوغای بهار و راز دل یاسمن و اقاقی های دل شکسته ی پر مهر را...

فردا می آیم...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

فردا بال در بال فرشتگان به زمین می آیم تا در دامان مادر هبوط کنم.

فردا می آیم تا برای اولین بار چشم در چشم خورشید بدوزم.

می آیم تا از نگاهم قصیده ای بسرایی و در گوش بادهایی که از قبله می آیند، زمزمه کنی.

می آیم تا در سر انگشتان نیایش تو قد بکشم .

 تا ضربان قلبم را را با قلب تو کوک کنم.

 تا راوی غزل های نگفته نگاهم باشی.

تا شانه به شانه تو سر به آستان آسمان بسایم.

 تا ریشه وار در سایه تو قد بکشم.

می آیم تا با تو باشم، با تو بمانم و با تو بروم.

 تا همیشه با تو...