یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

چشم های تو آیه های مجسّم خداوندند در زمین و دست های تو درختانی تناور که در آسمان قد می کشند تا آشیانه پرندگانی شوند که هراس در جانشان بیتوته کرده است.

وقتی از دست های تو حرف می زنم، جمله هایم ناتمام می مانند .وقتی از دست های تو حرف می زنم فراموش می کنم بهار با کدام پرنده می آید، می نشینید روی شانه های تو، مقابل چشم های من و دانه می چیند از لب هایت که جز به ترانه و تبسم باز نشده اند.

جاده هایی که ردی از جای پای تو ندارند،سر به بیابان می گذارند.

حال لبخند می بارد، دریا ترانه خوان می شود و تمام اقیانوس ها در نگاهت آرام می شوند. لبخند می بارد، کسی آن سوی نگاهت جهان را به جماعت تلاوت می کند و خورشید می آید و می نشیند در گوشه دلی که رکعت رکعت نمازقافله می خواند.

فردا دنیا با ثمره ی دست های تو ورق می خورد و سال های سال ماه از پیشانی بلند تو طلوع خواهد کرد. من می دانم تو آفتابی و اردیبهشت های زیادی از دلت شکوفه خواهد زد...

پ.ن. تقدیم به آموزگاران دبستان شهدای صادقیه، راهنمایی عفاف، دبیرستان شهید پاکنژاد و شهید فیاض بخش، اساتید عزیزم در دانشکده زبان های خارجی و...