شانه های دعا...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

چه می کنی روزگار؟!

می خواهی در این سرمای زمستان بنشینیم و دلتنگی هایمان را برای هم تعریف کنیم؟!

 آخر صحبت امروز و دیروز نیست، صحبت یک عمر انتظار است که هفته های ما اینگونه پریشان

می گذرند...

مولا جان! بی قرار توایم و تا همیشه هر وقت نام تو بیاید قامت احترام می بندیم و دلتنگ

می شویم و سرود دلتنگی آغاز می کنیم

سر روی شانه های دعا می گذاریم و وقت تنهایی دستهایت را که ارواح یخ زده مان را گرم می کند،

خوب حس می کنیم.

در این روز باشکوه دلم بیتاب روزهای دیدار و جاری شدن زلال عطر عاشقی است و طراوت جاودانه

این عهد هرگز از باغ خاطرم بیرون نمی رود...