دشتهای خورشیدی بهار

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

بهار آمده است با سبدهای شکوفه و گل‌های لبخند آمده است تا روح خودمان را در دشت‌های معرفت و آگاهی جاری کنیم تا در آینه بلند احسن الحال گسترده شویم.

 یا مقلب القلوب! خاک می‌شکفد در تار و پود طبیعت

 اینک سمفونی رویش و زندگی است صدایی که شکوه خداوندیت را به تکرار می‌شنیدم خاک می‌شکفد و این‌همه اشارتی به رستاخیز جان‌هاست بهار می‌آید تا تاکید کند آیین آسمانی شکفتن را

یا محول الحول والاحوال!

نیکوترین حال‌ها را برایمان رقم بزن و چشم دلمان را با خورشید شناخت و پویایی همخانه گردان

و قلبمان را روشن کن آنچنانکه پنجره این روزها را به دشتهای خورشیدی بهار گشوده‌ایم...

ترانه‏ی شادمانی خاک

بهار، ترانه شادمانی خاک است و آیینه تمام نمای تجلی آسمان و ستارگان

بهار، رودخانه ای پرخروش است که دل های آسمانی می توانند به زلال مهتابی او تن بسپارند

 تا دست های شفابخش، پیشانی تب دار زمین را سبز و معطر کند

بهار، فریادی هشدار دهنده است برخاسته از گلوی زمین که در جستجوی لباسی نو

برای دل های بی قرار من و توست

بهار، هر برگ آیه ای و هر شاخه سوره ای است در دریای بیکران نعمت های الهی که نثار انسان

 شده است.

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

مولا جان! می آیی تا زندگی مان آرام بگیرد و طعم بهار بر کاممان شیرین شود، می آیی

تا پیچک های  روحمان در سرشاخه های انتظار جان بگیرد

بیا تا هفت سین سلام های ما بی پاسخ نماند و این لبخند های گذرای بهار ماندگار شوند...