عارفانه

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

 ای مهربانم!دلی می خواهم که اشتیاق آن به تو نزدیکم کند و زبانی که راستی اش مرا تا تو بالا ببرد. 

بار الها!ما دور خودمان آنقدر تارهای جور وا جور تنیده ایم که خودمان یادمان می رود و گاهی چشم هایمان سنگ می شود ،

 دلمان که هیچ...

دلواپسم، دلواپس این یکنواختی فراق که دست از سرمان بر نمی دارد. دلواپس خودمان که گم شده ایم  و دنبال گم شده ایم.

می گویند آدم عاشق خواب ندارد. بر ما ببخش که هنوز بیدار نشده ایم و منتظر خورشیدیم.  

کاش می شد که مثل دریا بودیم که هرگز از یاد آسمان خالی نمی شود...