کعبه در طواف کربلا

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

 قلب ما نغمه‌ی گمشده‌ای در حماسه‌آهنگ حسین(ع) است که تمامی نغمه‌های آزادی و آزادگی از آن آغاز می‌شود.

حسین(ع) کسی که کعبه را با خود به طواف کربلا برد و با قربانی هرچه داشت، بالاتر از مقام ابراهیم(ع) ایستاد و خیمه های پریشان، صبر آهنگ طواف بی‌صفای او شدند.

آخرین تصویر از این کاروان را که می‌بینم با فریادی که همه تاریخ را پر می‌کند فریاد می‌زنم؛ او تکلم کلیم در آستان علیم است، عبارت عیسی است در معنی مریم، اسماعیل به خون کشیده خداوند است، اشک چشم هاجر بر ریگزاران غریب.

باید فریاد بزنیم آنچه نالیده ایم و خواهیم نالید تنها تک واژه ای است از یک قاموس بی انتها...