اشک مناجات...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛ 

قلب کوچکم را بر می دارم و کلمه کلمه شعر می سرایم برای تو، چشم هایم را به اشک مناجات های بی پایان تو گره می زنم

و بغض هایم را به سجده های طولانی ات. تو از ابرها به باران نزدیک تر بودی و از فرشته ها به بهشت.

تنها دوست تو خداوند بود، این را از واژه واژه صحیفه سجادیه ات خوانده ام. همه کلماتت بوی خداوند می دهد.

تو پرنده ای هستی که اسم اعظم خداوند را بر روی آوازهایش نوشته اند. کاش من در پای غربت مزار تو به پایان برسم...