کهنگی روزگار ما...

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

روزهای فروردین به‌سرعت می‌گذرد و پشت دیوار دلمان همهمه‌ی عجیبی است.کسی صدا می‌کند"فاطمه" ، اهالی انتظار نگاهشان آبستن اشک است و از ابر چشم هایشان مدام واژه های التماس می‌چکد.

امام لحظه‌هایمان! بودنت کهنگی روزگار ما را تازه می‌کند و تاریکی ثانیه‌هایمان را روشن. گاه گداری به ما دورماندگان از مدینه هم سری بزن... 

دشتهای خورشیدی بهار

یک الف بعد هم سه تا نقطه؛

بهار آمده است با سبدهای شکوفه و گل‌های لبخند آمده است تا روح خودمان را در دشت‌های معرفت و آگاهی جاری کنیم تا در آینه بلند احسن الحال گسترده شویم.

 یا مقلب القلوب! خاک می‌شکفد در تار و پود طبیعت

 اینک سمفونی رویش و زندگی است صدایی که شکوه خداوندیت را به تکرار می‌شنیدم خاک می‌شکفد و این‌همه اشارتی به رستاخیز جان‌هاست بهار می‌آید تا تاکید کند آیین آسمانی شکفتن را

یا محول الحول والاحوال!

نیکوترین حال‌ها را برایمان رقم بزن و چشم دلمان را با خورشید شناخت و پویایی همخانه گردان

و قلبمان را روشن کن آنچنانکه پنجره این روزها را به دشتهای خورشیدی بهار گشوده‌ایم...